Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach

©Kancelaria Sejmu  
s. 1/255  
Dz. U. 2013 poz. 21  
U S TAWA  
z dnia 14 grudnia 2012 r.  
o odpadach1), 2)  
Opracowano na  
podstawie: t.j.  
Dz. U. z 2022 r.  
poz. 699.  
DZIAŁ I  
Przepisy ogólne  
Rozdział 1  
Zakres ustawy  
Art. 1. Ustawa określa środki służące ochronie środowiska, życia i zdrowia ludzi  
przez zapobieganie powstawaniu odpadów i zmniejszenie ich ilości oraz negatywnego  
1)  
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw:  
1) dyrektywy Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących  
z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.02.1978, str. 19, z późn. zm.; Dz. Urz. UE  
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 71);  
2) dyrektywy Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska,  
w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie  
(Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986, str. 6, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,  
rozdz. 15, t. 1, str. 265);  
3) dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych  
(Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991, str. 40, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,  
rozdz. 15, t. 2, str. 26);  
4) dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie  
opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.;  
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349);  
5) dyrektywy Rady 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania  
polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (Dz. Urz. WE L 243  
z 24.09.1996, str. 31; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 3, str. 75);  
6) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów  
(Dz. Urz. WE L 182 z 16.07.1999, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,  
rozdz. 15, t. 4, str. 228);  
7) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie  
pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 269 z 21.10.2000, str. 34, z późn. zm.;  
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 224);  
8) dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie  
spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 91, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie  
wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 353);  
9) (uchylony)  
10) dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie  
gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej dyrektywę  
2004/35/WE (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 15, z późn. zm.);  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 2/255  
wpływu wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi, a także przez zmniejszenie  
całkowitego wpływu użytkowania zasobów oraz poprawę efektywności takiego  
użytkowania, w celu przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym.  
Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:  
1) gazów i pyłów wprowadzanych do atmosfery;  
2) gruntu w pierwotnym położeniu (w miejscu), w tym niewydobytej  
zanieczyszczonej gleby, i budynków trwale związanych z gruntem;  
3) niezanieczyszczonej gleby i innych materiałów występujących w stanie  
naturalnym, wydobytych w trakcie robót budowlanych, pod warunkiem, że  
materiał ten zostanie wykorzystany do celów budowlanych w stanie naturalnym  
na terenie, na którym został wydobyty;  
4) odpadów promieniotwórczych;  
5) wycofanych z użytku materiałów wybuchowych;  
6) biomasy w postaci:  
a) odchodów podlegających przepisom rozporządzenia Parlamentu  
Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r.  
określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych  
pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi,  
i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie  
11) dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie  
baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylającej dyrektywę  
91/157/EWG (Dz. Urz. UE L 266 z 26.09.2006, str. 1, z późn. zm.);  
12) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie  
odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z 22.11.2008, str. 3);  
13) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie  
emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz. Urz.  
UE L 334 z 17.12.2010, str. 17);  
14) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie  
zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012,  
str. 38, z późn. zm.).  
Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)  
nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego  
rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013,  
str. 1).  
2)  
Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej dnia 26 kwietnia 2012 r. pod numerem  
2012/0263/PL, zgodnie z art. 16 dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia  
20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365  
z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349),  
oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu  
funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz  
z 2004 r. poz. 597), wdrażającego postanowienia dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r.  
ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz  
zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37,  
z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337).  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 3/255  
o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300  
z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE)  
nr 1069/2009”,  
b) słomy,  
c) innych,  
pochodzących z produkcji rolniczej lub leśnej  
niebędących  
niebezpiecznymi,  
naturalnych  
substancji  
wykorzystywanej w rolnictwie, leśnictwie lub do produkcji energii z takiej  
biomasy za pomocą procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska  
ani nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi;  
7) osadów przemieszczanych w obrębie wód powierzchniowych w celu związanym  
z gospodarowaniem wodami lub drogami wodnymi, zarządzaniem wodami lub  
urządzeniami wodnymi lub ochroną przed powodzią bądź ograniczaniem  
skutków powodzi i susz, rekultywacją, refulacją, pozyskiwaniem lub  
uzdatnianiem terenu, jeżeli osady te nie są niebezpieczne;  
8) ścieków;  
9) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym produktów  
przetworzonych, objętych rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009, z wyjątkiem  
tych, które są odpadami przewidzianymi do składowania na składowisku  
odpadów albo do przekształcania termicznego lub do wykorzystania w zakładzie  
produkującym biogaz lub w kompostowni, zgodnie z tym rozporządzeniem;  
10) zwłok zwierząt, które poniosły śmierć w inny sposób niż przez ubój, w tym  
zwierząt uśmierconych w celu wyeliminowania chorób epizootycznych, i które  
są unieszkodliwiane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009;  
11) mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem  
kopalin ze złóż, jeżeli koncesja na wydobywanie kopalin ze złóż lub plan ruchu  
zakładu górniczego zatwierdzony decyzją, o których mowa w ustawie z dnia  
9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2021 r. poz. 1420 i  
2269), lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu  
górniczego określają warunki i sposób ich zagospodarowania;  
12) dwutlenku węgla przeznaczonego do podziemnego składowania w celu  
przeprowadzenia projektu demonstracyjnego wychwytu i składowania  
dwutlenku węgla w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. –  
Prawo geologiczne i górnicze;  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 4/255  
13) substancji, które są przeznaczone do użycia jako materiały paszowe  
w rozumieniu art. 3 ust. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady  
(WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek  
i stosowania pasz, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu  
Europejskiego i Rady i uchylającego dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę  
Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG,  
93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE  
(Dz. Urz. UE L 229 z 01.09.2009, str. 1, z późn. zm.3)) i w których skład nie  
wchodzą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu  
art. 3 pkt 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz które nie zawierają tych  
produktów.  
Rozdział 2  
Objaśnienia określeń ustawowych  
Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:  
1) bioodpadach – rozumie się przez to ulegające biodegradacji odpady z ogrodów  
i parków, odpady żywności i kuchenne z gospodarstw domowych, gastronomii,  
w tym restauracji, stołówek oraz zakładów zbiorowego żywienia, biur, hurtowni  
i jednostek handlu detalicznego, a także podobne odpady z zakładów  
produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność;  
2) gospodarowaniu odpadami – rozumie się przez to zbieranie, transport lub  
przetwarzanie odpadów, w tym sortowanie, wraz z nadzorem nad wymienionymi  
działaniami, a także późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania  
odpadów oraz działania wykonywane w charakterze sprzedawcy odpadów lub  
pośrednika w obrocie odpadami;  
3) gospodarce odpadami – rozumie się przez to wytwarzanie odpadów  
i gospodarowanie odpadami;  
4) komunalnych osadach ściekowych – rozumie się przez to pochodzący  
z oczyszczalni ścieków osad z komór fermentacyjnych oraz innych instalacji  
służących do oczyszczania ścieków komunalnych oraz innych ścieków  
o składzie zbliżonym do składu ścieków komunalnych;  
3)  
Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 163 z 30.06.2010, str. 30,  
Dz. Urz. UE L 277 z 21.10.2010, str. 4, Dz. Urz. UE L 328 z 12.12.2017, str. 3 oraz Dz. Urz.  
UE L 310 z 06.12.2018, str. 22.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 5/255  
5) magazynowaniu odpadów – rozumie się przez to czasowe przechowywanie  
odpadów obejmujące:  
a) wstępne magazynowanie odpadów przez ich wytwórcę,  
b) tymczasowe magazynowanie odpadów przez prowadzącego zbieranie  
odpadów,  
c) magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie odpadów;  
6) odpadach – rozumie się przez to każdą substancję lub przedmiot, których  
posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest  
obowiązany;  
6a) odpadach budowlanych i rozbiórkowych – rozumie się przez to odpady powstałe  
podczas robót budowlanych;  
7) odpadach komunalnych – rozumie się przez to odpady powstające  
w gospodarstwach domowych oraz odpady pochodzące od innych wytwórców  
odpadów, które ze względu na swój charakter i skład są podobne do odpadów  
z gospodarstw domowych, w szczególności niesegregowane (zmieszane) odpady  
komunalne i odpady selektywnie zebrane:  
a) z gospodarstw domowych, w tym papier i tektura, szkło, metale, tworzywa  
sztuczne, bioodpady, drewno, tekstylia, opakowania, zużyty sprzęt  
elektryczny i elektroniczny, zużyte baterie i akumulatory oraz odpady  
wielkogabarytowe, w tym materace i meble, oraz  
b) ze źródeł innych niż gospodarstwa domowe, jeżeli odpady te są podobne  
pod względem charakteru i składu do odpadów z gospodarstw domowych  
– przy czym odpady komunalne nie obejmują odpadów z produkcji, rolnictwa,  
leśnictwa, rybołówstwa, zbiorników bezodpływowych, sieci kanalizacyjnej oraz  
z oczyszczalni ścieków, w tym osadów ściekowych, pojazdów wycofanych  
z eksploatacji oraz odpadów budowlanych i rozbiórkowych; niesegregowane  
(zmieszane) odpady komunalne pozostają niesegregowanymi (zmieszanymi)  
odpadami komunalnymi, nawet jeżeli zostały poddane przetwarzaniu odpadów,  
ale przetwarzanie to nie zmieniło w sposób znaczący ich właściwości;  
8) odpadach medycznych – rozumie się przez to odpady powstające w związku  
z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń  
naukowych w zakresie medycyny;  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 6/255  
9) odpadach obojętnych – rozumie się przez to odpady, które nie ulegają istotnym  
przemianom fizycznym, chemicznym lub biologicznym; są nierozpuszczalne,  
nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia  
środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji  
i nie wpływają niekorzystnie na materię, z którą się kontaktują; ogólna zawartość  
zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także  
negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne,  
a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości wód powierzchniowych,  
wód podziemnych, gleby i ziemi;  
10) odpadach ulegających biodegradacji – rozumie się przez to odpady, które ulegają  
rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu przy udziale mikroorganizmów;  
11) odpadach weterynaryjnych – rozumie się przez to odpady powstające w związku  
z badaniem, leczeniem zwierząt lub świadczeniem usług weterynaryjnych, a także  
w związku z prowadzeniem badań naukowych i doświadczeń na zwierzętach;  
12) (uchylony)  
13) odpadach z wypadków – rozumie się przez to odpady powstające podczas  
prowadzenia akcji ratowniczej lub gaśniczej, z wyłączeniem:  
a) odpadów powstałych w wyniku poważnej awarii lub poważnej awarii  
przemysłowej, w rozumieniu art. 3 pkt 23 i 24 ustawy z dnia 27 kwietnia  
2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2021 r. poz. 1973, 2127 i  
2269),  
b) odpadów powstałych w wyniku szkody w środowisku, o której mowa  
w art. 6 pkt 11 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom  
w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2020 r. poz. 2187);  
13a) odpadach żywności – rozumie się przez to żywność w rozumieniu  
art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia  
28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa  
żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności  
oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz.  
WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, z późn. zm.4)), która stała się odpadami;  
4)  
Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 245 z 29.09.2003, str. 4,  
Dz. Urz. UE L 100 z 08.04.2006, str. 3, Dz. Urz. UE L 179 z 07.07.2007, str. 59, Dz. Urz. UE L 60  
z 05.03.2008, str. 17, Dz. Urz. UE L 188 z 18.07.2009, str. 14, Dz. Urz. UE L 189 z 27.06.2014,  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 7/255  
14) odzysku – rozumie się przez to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem  
jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu przez zastąpienie innych  
materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia danej  
funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej  
funkcji w danym zakładzie lub ogólnie w gospodarce;  
15) odzysku energii – rozumie się przez to termiczne przekształcanie odpadów  
w celu odzyskania energii;  
15a) odzysku materiałów – rozumie się przez to każdy odzysk inny niż odzysk energii  
i ponowne przetwarzanie na materiały, które mogą zostać wykorzystane jako  
paliwa lub inne środki wytwarzania energii; odzysk materiałów obejmuje w  
szczególności przygotowanie do ponownego użycia, recykling i prace ziemne;  
16) olejach odpadowych – rozumie się przez to wszelkie mineralne lub syntetyczne  
oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do  
jakiego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności zużyte oleje z silników  
spalinowych i oleje przekładniowe, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje  
hydrauliczne;  
17) PCB – rozumie się przez to polichlorowane bifenyle, polichlorowane trifenyle,  
monometylotetrachlorodifenylometan,  
monometylodichlorodifenylometan,  
monometylodibromodifenylometan oraz mieszaniny zawierające jakąkolwiek  
z tych substancji w ilości powyżej 0,005% wagowo łącznie;  
18) ponownym użyciu – rozumie się przez to działanie polegające na  
wykorzystywaniu produktów lub części produktów niebędących odpadami  
ponownie do tego samego celu, do którego były przeznaczone;  
19) posiadaczu odpadów – rozumie się przez to wytwórcę odpadów lub osobę  
fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości  
prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający  
powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na  
nieruchomości;  
20) pośredniku w obrocie odpadami – rozumie się przez to każdego, kto organizuje  
przetwarzanie odpadów w imieniu innych podmiotów, w tym również podmiot,  
który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;  
str. 1, Dz. Urz. UE L 327 z 12.11.2014, str. 9, Dz. Urz. UE L 37 z 13.02.2015, str. 24, Dz. Urz.  
UE L 35 z 10.02.2017, str. 10, Dz. Urz. UE L 198 z 25.07.2019, str. 241 oraz Dz. Urz. UE L 231  
z 06.09.2019, str. 1.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 8/255  
20a) prowadzącym zakład recyklingu statków – rozumie się przez to prowadzącego  
zakład recyklingu statków w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia  
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r.  
w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)  
nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1),  
zwanego dalej „rozporządzeniem 1257/2013”;  
20b) pracach ziemnych – rozumie się przez to każdy odzysk, w ramach którego  
odpady inne niż niebezpieczne są wykorzystywane do przywracania wartości  
użytkowych lub przyrodniczych wyrobiskom i zapadliskom lub do celów  
inżynieryjnych na potrzeby kształtowania krajobrazu; odpady wykorzystywane  
do prac ziemnych zastępują materiały niebędące odpadami, nadają się do wyżej  
wymienionych celów i ograniczają się do masy bezwzględnie koniecznej do  
osiągnięcia tych celów;  
21) przetwarzaniu – rozumie się przez to procesy odzysku lub unieszkodliwiania,  
w tym przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie;  
22) przygotowaniu do ponownego użycia – rozumie się przez to odzysk polegający  
na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub  
części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do  
tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych  
czynności wstępnego przetwarzania;  
23) recyklingu – rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie  
przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane  
w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie  
materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii  
i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako  
paliwa lub do prac ziemnych;  
23a) recyklingu statków – rozumie się przez to recykling statków w rozumieniu  
art. 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia 1257/2013;  
24) selektywnym zbieraniu – rozumie się przez to zbieranie, w ramach którego dany  
strumień odpadów, w celu ułatwienia specyficznego przetwarzania, obejmuje  
jedynie odpady charakteryzujące się takimi samymi właściwościami i takimi  
samymi cechami;  
25) składowisku odpadów – rozumie się przez to obiekt budowlany przeznaczony do  
składowania odpadów;  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 9/255  
26) spalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część przeznaczone do  
termicznego przekształcania odpadów z odzyskiem lub bez odzysku  
wytwarzanej energii cieplnej, obejmujące instalacje i urządzenia służące do  
prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów wraz  
z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich do powietrza,  
kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów oraz instalacjami  
związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem i magazynowaniem  
odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami  
związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych  
w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych; jeżeli współspalanie  
odpadów odbywa się w taki sposób, że głównym celem tej instalacji nie jest  
wytwarzanie energii ani wytwarzanie produktów materialnych, tylko termiczne  
przekształcenie odpadów, wówczas instalacja ta uważana jest za spalarnię  
odpadów;  
27) sprzedawcy odpadów – rozumie się przez to podmiot, który nabywa, a następnie  
zbywa odpady, we własnym imieniu, w tym również podmiot, który nie  
obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;  
28) stosowaniu komunalnych osadów ściekowych – rozumie się przez to  
rozprowadzanie komunalnych osadów ściekowych na powierzchni ziemi lub  
wprowadzanie ich do gleby;  
28a) systemie rozszerzonej odpowiedzialności producenta – rozumie się przez to  
zestaw środków podjętych w celu zapewnienia, aby wprowadzający produkty,  
w tym produkty w opakowaniach, ponosili odpowiedzialność finansową albo  
odpowiedzialność finansową i organizacyjną na etapie cyklu życia produktu, gdy  
staje się on odpadem;  
29) termicznym przekształcaniu odpadów – rozumie się przez to:  
a) spalanie odpadów przez ich utlenianie,  
b) inne niż wskazane w lit. a procesy termicznego przetwarzania odpadów,  
w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy, o ile substancje powstające  
podczas tych procesów są następnie spalane;  
30) unieszkodliwianiu odpadów – rozumie się przez to proces niebędący odzyskiem,  
nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub  
energii;  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 10/255  
31) współspalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część, których  
głównym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii lub produktów,  
w których wraz z paliwami są przekształcane termicznie odpady w celu odzys-  
kania zawartej w nich energii lub w celu ich unieszkodliwiania, obejmujące  
instalacje i urządzenia służące do prowadzenia procesu termicznego  
przekształcania wraz z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich  
do atmosfery, kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów, instalacjami  
związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem i magazynowaniem  
odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami  
związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych  
w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych;  
32) wytwórcy odpadów – rozumie się przez to każdego, którego działalność lub  
bytowanie powoduje powstawanie odpadów (pierwotny wytwórca odpadów),  
oraz każdego, kto przeprowadza wstępną obróbkę, mieszanie lub inne działania  
powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów  
powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki,  
remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania,  
konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa  
o świadczenie usługi stanowi inaczej;  
33) zapobieganiu powstawaniu odpadów – rozumie się przez to środki zastosowane  
w odniesieniu do produktu, materiału lub substancji, zanim staną się one  
odpadami, zmniejszające:  
a) ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie lub wydłużenie  
okresu dalszego używania produktu,  
b) negatywne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko  
i zdrowie ludzi,  
c) zawartość substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;  
34) zbieraniu odpadów – rozumie się przez to gromadzenie odpadów przed ich  
transportem do miejsc przetwarzania, w tym wstępne sortowanie nieprowadzące  
do zasadniczej zmiany charakteru i składu odpadów i niepowodujące zmiany  
klasyfikacji odpadów oraz tymczasowe magazynowanie odpadów, o którym  
mowa w pkt 5 lit. b.  
2. Niewyczerpujący wykaz procesów odzysku określa załącznik nr 1 do ustawy.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 11/255  
3. Niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania określa załącznik  
nr 2 do ustawy.  
3a. Niewyczerpujący wykaz kategorii odpadów niepalnych określa załącznik  
nr 2a do ustawy.  
3b. Za odpady niepalne mogą zostać uznane także odpady należące do kategorii  
innych niż wymienione w załączniku nr 2a do ustawy, jeżeli nie mogą one brać udziału  
w procesie spalania (nie są zdolne do palenia się), a przez to nie mogą wpływać na  
rozwój pożaru oraz jego moc, w szczególności ze względu na sposób magazynowania  
lub składowania tych odpadów, ich skład chemiczny lub postać, niezależnie od  
przyjętych kodów odpadów zawartych w przepisach wydanych na podstawie  
art. 4 ust. 3.  
3c. Uznania odpadów, o których mowa w ust. 3b, za niepalne dokonuje się  
indywidualnie w każdym przypadku w odniesieniu do określonego stanu faktycznego.  
Przy dokonywaniu uznania odpadów za niepalne można na zasadzie dobrowolności,  
o której mowa w art. 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej  
(Dz. U. z 2021 r. poz. 869 i 2490), wykorzystać opinie rzeczoznawców do spraw  
zabezpieczeń przeciwpożarowych lub osób, o których mowa w art. 4 ust. 2a tej  
ustawy, a w przypadku braku takiej możliwości – instytutów badawczych lub  
ośrodków naukowych specjalizujących się w badaniach w zakresie palności.  
4. Odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną spośród  
właściwości niebezpiecznych. Właściwości powodujące, że odpady są odpadami  
niebezpiecznymi, oraz warunki uznania odpadów za niebezpieczne, z wyjątkiem  
warunków uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne, określają przepisy  
rozporządzenia Komisji (UE) nr 1357/2014 z dnia 18 grudnia 2014 r. zastępującego  
załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE w sprawie  
odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 365 z 19.12.2014, str. 89,  
z późn. zm.5)), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) nr 1357/2014”, oraz  
rozporządzenia Rady (UE) 2017/997 z dnia 8 czerwca 2017 r. zmieniającego  
załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE  
w odniesieniu do niebezpiecznej właściwości HP 14 „Ekotoksyczne” (Dz. Urz.  
UE L 150 z 14.06.2017, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) 2017/997”.  
5)  
Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 42 z 18.02.2017, str. 43.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 12/255  
4a. Odpadami innymi niż niebezpieczne są odpady inne niż określone w ust. 4.  
5. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym  
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki uznania odpadów za  
posiadające właściwości zakaźne oraz sposób ustalania tych właściwości, kierując się  
wymaganiami ochrony środowiska oraz zagrożeniami dla życia lub zdrowia ludzi.  
Rozdział 3  
Katalog odpadów i zmiana statusu odpadów niebezpiecznych na odpady inne  
niż niebezpieczne  
Art. 4. 1. Odpady klasyfikuje się przez ich zaliczenie do odpowiedniej grupy,  
podgrupy i rodzaju odpadów, uwzględniając:  
1) źródło ich powstawania;  
2) właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określone  
w rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997, oraz  
przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 5;  
3) składniki odpadów, dla których przekroczenie wartości granicznych stężeń  
substancji niebezpiecznych może powodować, że odpady są odpadami  
niebezpiecznymi.  
2. Składniki odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 4 do  
ustawy.  
3. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, katalog  
odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów  
niebezpiecznych, kierując się źródłem powstawania odpadów oraz właściwościami  
odpadów.  
4. (uchylony)  
Art. 5. Zakazuje się zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady  
inne niż niebezpieczne przez ich rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub z innymi  
odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego  
stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określony dla  
odpadów niebezpiecznych.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 13/255  
Art. 6. Odpadami niebezpiecznymi są odpady wskazane w katalogu odpadów,  
określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, jako odpady  
niebezpieczne, z zastrzeżeniem art. 7.  
Art. 7. 1. Posiadacz odpadów może dokonać zmiany klasyfikacji odpadów  
niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne, jeżeli wykaże, że nie posiadają one  
właściwości powodujących, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określonych  
w rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997,  
a w przypadku odpadów posiadających właściwości zakaźne, również że nie spełniają  
one warunków uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne określonych  
w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5.  
2. (uchylony)  
3. (uchylony)  
Art. 8. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi  
województwa, właściwemu odpowiednio ze względu na miejsce wytwarzania lub  
gospodarowania odpadami, zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych  
na odpady inne niż niebezpieczne.  
2. Zgłoszenie zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż  
niebezpieczne zawiera:  
1) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub  
siedziby;  
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);  
3) określenie miejsca wytwarzania lub gospodarowania odpadami przewidzianymi  
do zmiany klasyfikacji;  
4) wskazanie odpadów przewidzianych do zmiany klasyfikacji oraz proponowaną  
klasyfikację tych odpadów;  
5) opis procesu technologicznego, w którym powstają odpady przewidziane do zmiany  
klasyfikacji, oraz jeżeli jest to zasadne, inne okoliczności, które mogły mieć wpływ  
na właściwości tych odpadów.  
3. Do zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne  
niż niebezpieczne dołącza się wyniki badań właściwości odpadów przewidzianych do  
zmiany klasyfikacji oraz ocenę tych wyników badań w odniesieniu do badanych  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 14/255  
właściwości odpadów, uwzględniając przepisy rozporządzenia (UE) nr 1357/2014  
i rozporządzenia (UE) 2017/997 oraz przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 5.  
4. Badania właściwości odpadów, o których mowa w ust. 3, wykonują wyłącznie  
laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo  
ochrony środowiska. W celu przeprowadzenia badania laboratoria pobierają próbki  
odpadów objętych zgłoszeniem.  
5. Marszałek województwa wydaje decyzję zatwierdzającą zmianę klasyfikacji  
odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo decyzję o wyrażeniu  
sprzeciwu.  
Art. 9. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw  
klimatu:  
1) kopie zgłoszeń zmiany kwalifikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne  
niż niebezpieczne wraz z kopiami wyników badań właściwości odpadów –  
w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji;  
2) zbiorczą informację za dany rok o liczbie zgłoszeń, decyzji zatwierdzających  
zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne  
oraz decyzji o wyrażeniu sprzeciwu – w terminie do dnia 31 marca następnego  
roku.  
2. Wymóg przekazania dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy  
przypadku, gdy od decyzji marszałka województwa zatwierdzającej zmianę  
klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo od  
decyzji o wyrażeniu sprzeciwu wniesiono odwołanie, które przekazano ministrowi  
właściwemu do spraw klimatu.  
3. Minister właściwy do spraw klimatu weryfikuje, zamieszczone w Bazie  
danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, ostateczne decyzje  
zatwierdzające zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż  
niebezpieczne oraz ostateczne decyzje o wyrażeniu sprzeciwu.  
4. Minister właściwy do spraw klimatu niezwłocznie zawiadamia Komisję  
Europejską o wszystkich przypadkach zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych  
na odpady inne niż niebezpieczne.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 15/255  
Rozdział 4  
Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny  
Art. 10. Przedmiot lub substancję powstające w wyniku procesu produkcyjnego,  
którego podstawowym celem nie jest ich produkcja, uznaje się za produkt uboczny  
niebędący odpadem, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:  
1) dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;  
2) przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego  
przetwarzania, innego niż normalna praktyka przemysłowa;  
3) przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu  
produkcyjnego;  
4) przedmiot lub substancja spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym prawne,  
w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi, dla  
określonego wykorzystania danego przedmiotu lub danej substancji  
i wykorzystanie takie nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań na  
środowisko, życie lub zdrowie ludzi;  
5) przedmiot lub substancja spełniają szczegółowe warunki uznania danego  
przedmiotu lub danej substancji za produkt uboczny, jeżeli zostały one określone  
w przepisach prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie  
art. 11 ust. 6.  
Art. 11. 1. Wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest  
obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa właściwemu ze względu na  
miejsce ich wytwarzania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt  
uboczny.  
2. Zgłoszenie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny zawiera:  
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;  
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);  
3) określenie miejsca wytwarzania przedmiotu lub substancji przewidzianych do  
uznania za produkt uboczny;  
4) wskazanie przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt  
uboczny oraz ich masy;  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 16/255  
5) opis procesu produkcyjnego, w którym powstaje przedmiot lub substancja,  
i procesu, w którym zostaną one wykorzystane;  
6) informacje wskazujące na spełnienie warunków, o których mowa w art. 10.  
3. Do zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny dołącza  
się dowody potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 10.  
Dowodami mogą być w szczególności umowy potwierdzające wykorzystanie  
przedmiotu lub substancji do określonych celów lub potwierdzające właściwości  
przedmiotu lub substancji wyniki badań, wykonanych przez laboratoria, o których mowa  
w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.  
4. Marszałek województwa, w drodze decyzji wydawanej po zasięgnięciu opinii  
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce  
wytwarzania przedmiotu lub substancji, potwierdza spełnienie warunków uznania za  
produkt uboczny albo stwierdza niespełnienie tych warunków.  
4a. Decyzję potwierdzającą spełnienie warunków uznania przedmiotu lub  
substancji za produkt uboczny wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.  
4b. Przed wydaniem opinii, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor  
ochrony środowiska może przeprowadzić kontrolę w zakresie objętym zgłoszeniem,  
o którym mowa w ust. 2.  
4c. W kontroli, o której mowa w ust. 4b, może uczestniczyć marszałek  
województwa, o którym mowa w ust. 1.  
4d. W przypadku negatywnej opinii wojewódzkiego inspektora ochrony  
środowiska marszałek województwa wydaje decyzję stwierdzającą niespełnienie  
warunków uznania za produkt uboczny.  
4e. Kontrola, o której mowa w ust. 4b, wstrzymuje bieg terminu do wydania  
opinii, o której mowa w ust. 4.  
4f. W przypadku dokonywania zmian w procesie produkcyjnym, w którym  
powstają przedmiot lub substancja uznane za produkt uboczny, lub w procesie,  
w którym są one wykorzystywane, wytwórca przedmiotu lub substancji jest  
obowiązany do dokonania nowego zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za  
produkt uboczny. Przepisy ust. 2–4e stosuje się.  
5. Przepisów ust. 14 nie stosuje się do przedmiotów lub substancji, które  
spełniają warunki uznania za produkt uboczny, stanowiących produkty przetworzenia  
drewna takich jak kora, strużyny, odziomki pomanipulacyjne, wałki połuszczarskie,  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 17/255  
trociny, wióry, zrębki, zrzyny, szczapy i inne pochodzące z przetworzenia tych pro-  
duktów, w tym brykiety i pelety, stanowiących mechanicznie przetworzony naturalny  
surowiec drzewny niezawierający jakichkolwiek innych substancji.  
6. Jeżeli szczegółowe warunki uznania przedmiotu lub substancji za produkt  
uboczny, o których mowa w art. 10 pkt 5, nie zostały określone w przepisach prawa Unii  
Europejskiej, minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze  
rozporządzenia, odrębnie dla jednej lub kilku spraw, dla niektórych przedmiotów lub  
substancji, szczegółowe warunki uznania przedmiotu lub substancji za produkt  
uboczny, kierując się względami ochrony środowiska oraz życia lub zdrowia ludzi.  
Art. 12. (uchylony)  
Art. 13. 1. Zakazuje się łącznego magazynowania produktów ubocznych  
i odpadów, a także magazynowania produktów ubocznych w miejscach  
przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.  
2. Przedmioty lub substancje, które przestały spełniać warunki uznania za  
produkt uboczny, o których mowa w art. 10, są odpadami.  
Rozdział 5  
Utrata statusu odpadów  
Art. 14. 1. Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek  
poddania ich recyklingowi lub innemu odzyskowi spełniają:  
1) łącznie następujące warunki:  
a) przedmiot lub substancja mają zostać wykorzystane do konkretnych celów,  
b) istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie,  
c) przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania  
do konkretnych celów oraz wymagania określone w przepisach,  
w szczególności dotyczących chemikaliów i produktów mających  
zastosowanie do danego przedmiotu lub danej substancji, i w normach  
mających zastosowanie do danego produktu,  
d) zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych  
skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska;  
2) szczegółowe warunki utraty statusu odpadów, które są określone w przepisach  
prawa Unii Europejskiej albo w przepisach wydanych na podstawie ust. 1a,  
a jeżeli nie zostały określone w tych przepisach w zezwoleniu na przetwarzanie  
odpadów.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 18/255  
1a. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu odpowiednio  
z ministrem właściwym do spraw: budownictwa, planowania i zagospodarowania  
przestrzennego oraz mieszkalnictwa, energii, gospodarki, gospodarki morskiej,  
łączności, informatyzacji, rolnictwa, transportu, żeglugi śródlądowej, wewnętrznych,  
zdrowia oraz Ministrem Obrony Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia,  
odrębnie dla jednej lub kilku spraw, dla niektórych odpadów, szczegółowe warunki  
utraty statusu odpadów, obejmujące w szczególności:  
1) odpady wykorzystywane w procesie odzysku;  
2) dopuszczalne procesy i techniki przetwarzania tych odpadów;  
3) kryteria jakościowe stosowane do materiałów powstałych w procesie odzysku,  
które utraciły status odpadów, zgodnie z mającymi zastosowanie normami  
dotyczącymi produktów obejmującymi w razie potrzeby dopuszczalne wartości  
zanieczyszczeń;  
4) wymogi dotyczące systemu gospodarowania, aby wykazać zgodność z warunkami  
utraty statusu odpadów, obejmujące – jeżeli to niezbędne – kontrolę jakości  
i monitorowanie własnej działalności, a także akredytację;  
5) wymogi dotyczące oceny oraz oświadczenia o zgodności z warunkami utraty  
statusu odpadów.  
1b. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1a, minister właściwy do  
spraw klimatu uwzględnia możliwy negatywny wpływ przedmiotów lub substancji,  
które utraciły status odpadów, na zdrowie lub życie ludzi oraz środowisko.  
2. Przedmiot lub substancja, które przestały spełniać warunki utraty statusu  
odpadów, o których mowa w ust. 1, są odpadami.  
3. Przedmiot lub substancja, które utraciły status odpadów, do czasu gdy są po  
raz pierwszy:  
1) używane – w przypadku gdy nie zostały wprowadzone do obrotu lub  
2) wprowadzane do obrotu  
– powinny spełniać warunki utraty statusu odpadów, o których mowa w ust. 1.  
Art. 15. Zakazuje się łącznego magazynowania odpadów i przedmiotu lub  
substancji, które utraciły status odpadów, a także magazynowania przedmiotu lub  
substancji, które utraciły status odpadów w miejscach przeznaczonych do  
magazynowania odpadów lub składowania odpadów.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 19/255  
DZIAŁ II  
Zasady ogólne gospodarki odpadami  
Rozdział 1  
Ochrona życia i zdrowia ludzi oraz środowiska  
Art. 16. Gospodarkę odpadami należy prowadzić w sposób zapewniający  
ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności gospodarka odpadami  
nie może:  
1) powodować zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;  
2) powodować uciążliwości przez hałas lub zapach;  
3) wywoływać niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc  
o szczególnym znaczeniu, w tym kulturowym i przyrodniczym.  
Rozdział 2  
Hierarchia sposobów postępowania z odpadami  
Art. 17. 1. Wprowadza się następującą hierarchię sposobów postępowania  
z odpadami:  
1) zapobieganie powstawaniu odpadów;  
2) przygotowywanie do ponownego użycia;  
3) recykling;  
4) inne procesy odzysku;  
5) unieszkodliwianie.  
2. W celu stworzenia zachęt do stosowania hierarchii sposobów postępowania  
z odpadami wykorzystuje się instrumenty ekonomiczne i inne środki.  
3. Przykładowe instrumenty ekonomiczne i inne środki, które mają zachęcać do  
stosowania hierarchii sposobów postępowania z odpadami, są określone w załączniku  
nr 4a do ustawy.  
Art. 18. 1. Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować  
powstanie odpadów, powinien takie działania planować, projektować i prowadzić przy  
użyciu takich sposobów produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów, aby  
w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość  
odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi oraz na środowisko,  
w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użycia.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 20/255  
2. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów  
w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi.  
3. Odzysk, o którym mowa w ust. 2, polega w pierwszej kolejności na  
przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu  
recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest  
uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych poddaniu innym  
procesom odzysku.  
3a. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia odzysku zgodnego z ust. 3 lub  
ułatwienia lub udoskonalenia tego odzysku, posiadacz odpadów, z wyjątkiem  
wytwórcy odpadów nieprowadzącego ich odzysku, przed odzyskiem lub podczas  
odzysku usuwa niebezpieczne substancje, mieszaniny i składniki z odpadów  
niebezpiecznych w celu zapewnienia przetworzenia tych odpadów zgodnie z art. 16  
i art. 17 ust. 1.  
4. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce  
tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają  
rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu  
mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan;  
składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.  
5. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn, o których  
mowa w ust. 3, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać.  
6. Składowane powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie  
w inny sposób było niemożliwe z przyczyn, o których mowa w ust. 3.  
7. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio  
wysegregowano odpady nadające się do odzysku.  
Art. 19. 1. Organy administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości,  
podejmują działania wspierające ponowne użycie i przygotowanie do ponownego  
użycia odpadów, w szczególności:  
1) zachęcając do tworzenia i wspierając sieci ponownego wykorzystania i napraw;  
2) stwarzając zachęty ekonomiczne.  
2. Jednostki sektora finansów publicznych stosują kryteria ponownego użycia  
lub przygotowania do ponownego użycia odpadów przy udzielaniu zamówień  
publicznych, o ile ponowne użycie lub przygotowanie do ponownego użycia odpadów  
jest możliwe.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 21/255  
Rozdział 2a  
Zapobieganie powstawaniu odpadów  
Art. 19a. 1. Zapobieganie powstawaniu odpadów polega co najmniej na:  
1) promowaniu i wspieraniu zrównoważonych modeli produkcji i konsumpcji;  
2) zachęcaniu do projektowania, wytwarzania i korzystania z produktów, które są  
zasobooszczędne, trwałe, nadające się do naprawy, ponownego użycia  
i modernizacji oraz do nieskracania sztucznie cyklu życia produktów;  
3) zachęcaniu do ponownego używania produktów i tworzenia systemów  
promujących ich naprawę i ponowne użycie, w szczególności w odniesieniu do  
sprzętu elektrycznego i elektronicznego, tekstyliów, mebli, opakowań oraz  
materiałów i produktów budowlanych;  
4) wspieraniu dostępności części zamiennych, instrukcji obsługi, informacji  
technicznych lub innych narzędzi, sprzętu lub oprogramowania pozwalających  
na naprawę i ponowne użycie produktów bez szkody dla ich jakości  
i bezpieczeństwa – jeżeli nie prowadzi to do naruszenia prawa własności  
intelektualnej;  
5) zmniejszeniu powstawania odpadów w procesach związanych z produkcją  
przemysłową, wydobywaniem kopalin ze złóż i z wytwórczością oraz budową  
i rozbiórką, przy uwzględnieniu najlepszych dostępnych technik;  
6) zmniejszeniu wytwarzania odpadów żywności w produkcji podstawowej,  
przetwórstwie i wytwarzaniu, w sprzedaży detalicznej i innej dystrybucji  
żywności, w usługach gastronomicznych oraz w gospodarstwach domowych;  
7) zachęcaniu do dokonywania darowizn produktów spożywczych i do innych form  
redystrybucji żywności, przy zachowaniu pierwszeństwa przeznaczania dla ludzi  
przed wykorzystaniem jako paszy dla zwierząt czy przetwarzania na produkty  
niespożywcze;  
8) promowaniu zmniejszania zawartości substancji niebezpiecznych w materiałach  
i produktach;  
9) zmniejszaniu powstawania odpadów, w szczególności tych, które nie nadają się  
do przygotowania do ponownego użycia lub do recyklingu;  
10) identyfikowaniu produktów będących głównymi źródłami zaśmiecania,  
w szczególności środowiska lądowego i morskiego, oraz podejmowaniu działań  
w celu zapobiegania powstawaniu odpadów pochodzących z tych produktów  
i zmniejszaniu ich ilości;  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 22/255  
11) dążeniu do przeciwdziałania powstawaniu oraz przedostawaniu się odpadów do  
środowiska morskiego;  
12) opracowaniu i wspieraniu kampanii informacyjnych podnoszących poziom  
świadomości na temat zapobiegania powstawaniu odpadów i zaśmiecania.  
2. Przykłady środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów są  
określone w załączniku nr 5 do ustawy.  
Rozdział 3  
Zasada bliskości  
Art. 20. 1. Odpady, z uwzględnieniem hierarchii sposobów postępowania  
z odpadami, w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich  
powstania.  
2. Odpady, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania,  
przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz  
najlepszą dostępną technikę, o której mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia  
2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub technologię, o której mowa w art. 143 tej  
ustawy, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.  
3. Zakazuje się:  
1) stosowania komunalnych osadów ściekowych,  
2) unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów  
weterynaryjnych  
– poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone.  
4. Zakazuje się przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa  
w ust. 3, wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa  
w ust. 3.  
5. Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa  
innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania  
odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest  
mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego  
województwa.  
6. W przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych  
i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 23/255  
Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych  
odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały  
wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do  
unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące  
instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.  
7. (uchylony)  
8. (uchylony)  
9. (uchylony)  
10. (uchylony)  
11. (uchylony)  
Rozdział 4  
Postępowanie z odpadami niebezpiecznymi  
Art. 21. 1. Zakazuje się mieszania odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów,  
mieszania odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także  
mieszania odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami,  
w tym rozcieńczania substancji niebezpiecznych.  
2. Dopuszcza się mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów,  
mieszanie odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także  
mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami,  
jeżeli ich zmieszanie służy poprawie bezpieczeństwa procesów przetwarzania  
odpadów powstałych po zmieszaniu i jeżeli w wyniku prowadzenia tych procesów nie  
nastąpi wzrost zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska.  
3. W przypadku gdy odpady niebezpieczne uległy zmieszaniu niezgodnie z  
przepisami ust. 1 lub 2 z innymi odpadami, substancjami, materiałami lub  
przedmiotami, rozdziela się je, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:  
1) w procesie przetwarzania odpadów powstałych po rozdzieleniu nastąpi  
ograniczenie zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska;  
2) jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.  
4. W przypadku gdy proces rozdzielenia odpadów niebezpiecznych zmieszanych  
z innymi odpadami, substancjami, materiałami lub przedmiotami nie spełnia  
warunków określonych w ust. 3, przetworzenie zmieszanych odpadów następuje  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 24/255  
w instalacjach lub urządzeniach określonych w zezwoleniu na przetwarzanie  
odpadów.  
Rozdział 5  
Koszty gospodarowania odpadami  
Art. 22. 1. Koszty gospodarowania odpadami, w tym koszty związane  
z niezbędną infrastrukturą i jej eksploatacją, są ponoszone przez pierwotnego  
wytwórcę odpadów lub przez obecnego lub poprzedniego posiadacza odpadów.  
2. W przypadkach określonych w przepisach odrębnych koszty gospodarowania  
odpadami ponosi określony w tych przepisach wprowadzający produkty do obrotu na  
terytorium kraju. Do kosztów tych zalicza się koszty:  
1) selektywnego zbierania odpadów powstałych z produktów, a następnie ich  
transportu i przetwarzania oraz koszty niezbędne do realizacji innych celów  
i zadań, o których mowa w przepisach odrębnych, pomniejszone o przychody  
z ponownego użycia, ze sprzedaży materiałów pochodzących z przetwarzania  
tych odpadów, a w przypadku wprowadzenia systemu kaucyjnego –  
z nieodebranej kaucji;  
2) informowania posiadaczy odpadów powstałych z produktów o środkach służących  
zapobieganiu powstawaniu odpadów, zakładach zajmujących się ponownym  
użyciem i przygotowaniem do ponownego użycia, systemach zbierania odpadów  
oraz o sposobach zapobiegania zaśmiecaniu;  
3) gromadzenia danych dotyczących produktów wprowadzanych do obrotu oraz  
zbierania i przetwarzania odpadów powstałych z produktów, a także  
sprawozdawczości w tym zakresie.  
3. W przypadku zbiorowego wypełniania obowiązków wynikających z systemu  
rozszerzonej odpowiedzialności producenta realizowanych przez podmiot  
reprezentujący wprowadzających produkty koszty, o których mowa w ust. 2, różnicuje  
się w odniesieniu do poszczególnych produktów lub grup podobnych produktów,  
z uwzględnieniem ich trwałości, przydatności do naprawy, ponownego użycia  
i recyklingu oraz obecności w nich substancji niebezpiecznych.  
4. Koszty, o których mowa w ust. 2, są ustalane między podmiotami  
uczestniczącymi w systemie rozszerzonej odpowiedzialności producenta, tak aby nie  
przekraczały kosztów niezbędnych do świadczenia usług gospodarowania odpadami.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 25/255  
5. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do systemów rozszerzonej odpowiedzialności  
producenta ustanowionych przepisami ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu  
pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 2056), ustawy z dnia  
24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2020 r. poz. 1850 oraz z  
2021 r. poz. 2151) oraz ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie  
elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1893 oraz z 2021 r. poz. 2151).  
Art. 22a. W ramach systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta  
wprowadzający produkty do obrotu na terytorium kraju, którzy realizują obowiązki  
samodzielnie, albo podmioty realizujące w ich imieniu obowiązki:  
1) nie ograniczają wykonywania obowiązków do przypadków, w których zbieranie  
i przetwarzanie odpadów przynosi największe zyski;  
2) zapewniają odpowiednią dostępność systemu zbierania odpadów na obszarze, na  
którym wprowadzają produkty do obrotu;  
3) posiadają środki finansowe i organizacyjne niezbędne do wykonywania  
obowiązków;  
4) stosują mechanizmy samokontroli, w szczególności audyty, w zakresie:  
a) zarządzania finansami przeznaczonymi na realizację obowiązków,  
b) gromadzenia danych i sporządzania sprawozdań dotyczących produktów  
wprowadzanych do obrotu,  
c) zbierania i przetwarzania odpadów powstałych z produktów;  
5) udostępniają publicznie informacje o realizacji celów w zakresie gospodarowania  
odpadami, w tym realizacji obowiązków określonych w pkt 14, a w przypadku  
podmiotów realizujących obowiązki w imieniu wprowadzających produkty do  
obrotu na terytorium kraju – podmioty te udostępniają dodatkowo informacje o:  
a) strukturze własności i członkostwa tych podmiotów,  
b) wkładach finansowych wnoszonych przez wprowadzających produkty do  
obrotu na terytorium kraju, w odniesieniu do każdej tony produktu  
wprowadzonego do obrotu,  
c) procedurze wyboru podmiotów gospodarujących odpadami.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 26/255  
Rozdział 6  
Zbieranie i transport odpadów  
Art. 23. 1. Odpady są zbierane w sposób selektywny.  
2. Zakazuje się zbierania poza miejscem wytwarzania:  
1) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, o ile są przeznaczone do  
składowania;  
2) komunalnych osadów ściekowych;  
3) zakaźnych odpadów medycznych;  
4) zakaźnych odpadów weterynaryjnych;  
5) niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych;  
6) bioodpadów stanowiących odpady komunalne.  
3. (uchylony)  
4. Jeżeli ze względów bezpieczeństwa lub w celu zapewnienia ciągłości odbioru  
zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych, zbieranie  
tych odpadów jest konieczne, marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce  
zbierania odpadów może zezwolić, w drodze decyzji, na ich zbieranie.  
5. W przypadku zbierania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych  
odpadów weterynaryjnych na terenach zamkniętych zezwolenie, o którym mowa  
w ust. 4, wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska właściwy ze względu na  
miejsce zbierania tych odpadów.  
6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, może być wydane na okres nie  
dłuższy niż rok.  
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 i 5, przepisy art. 42 ust. 1  
i art. 43 ust. 1 stosuje się odpowiednio.  
8. Zakaz zbierania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów  
weterynaryjnych nie dotyczy zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów  
weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług medycznych lub  
weterynaryjnych na wezwanie.  
9. Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów  
weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług na wezwanie jest  
obowiązany do bezzwłocznego dostarczenia wytworzonych odpadów do  
przystosowanych do tego celu pomieszczeń spełniających wymagania w zakresie  
magazynowania takich odpadów.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 27/255  
10. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania odpadów,  
o których mowa w ust. 2 pkt 5 i 6, w stacji przeładunkowej prowadzonej przez:  
1) podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub  
2) prowadzącego instalację komunalną, lub  
3) prowadzącego instalację do przetwarzania bioodpadów.  
11. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania bioodpadów  
stanowiących odpady komunalne przez prowadzącego punkt selektywnego zbierania  
odpadów komunalnych.  
Art. 24. 1. Transport odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie  
ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi, w szczególności  
w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym stan  
skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować odpady, w tym zgodnie  
z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.  
2. Transport odpadów niebezpiecznych stanowiących towary niebezpieczne  
w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów  
niebezpiecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 756 oraz z 2022 r. poz. 209) odbywa się  
z zachowaniem przepisów o transporcie towarów niebezpiecznych.  
3. Zlecający usługę transportu odpadów jest obowiązany wskazać  
transportującemu odpady wykonującemu usługę transportu odpadów miejsce  
przeznaczenia odpadów oraz posiadacza odpadów, do którego należy dostarczyć  
odpady.  
4. Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów jest  
obowiązany dostarczyć odpady do miejsca przeznaczenia odpadów i przekazać je  
posiadaczowi odpadów, o którym mowa w ust. 3.  
4a. W przypadku transportu odpadów bez wymaganych dokumentów, w których  
wskazany jest posiadacz odpadów przekazujący odpad oraz posiadacz odpadów, do  
którego należy dostarczyć odpady, posiadaczem tych odpadów jest transportujący te  
odpady.  
5. Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów umieszcza  
indywidualny numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1, na dokumentach  
związanych z tą usługą.  
6. Środki transportu odpadów są oznakowane w sposób zgodny z przepisami  
wydanymi na podstawie ust. 7.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 28/255  
7. Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym  
do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw żeglugi śródlądowej określi,  
w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla transportu odpadów, w tym dla  
środków transportu i sposobu transportowania, oraz oznakowanie środków transportu,  
biorąc pod uwagę właściwości odpadów i ich wpływ na środowisko oraz  
bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi.  
Art. 24a. 1. Jeżeli w trakcie kontroli transportu odpadów ujawniono:  
1) naruszenie szczegółowych wymagań dla transportu odpadów,  
2) przemieszczanie odpadów do nieuprawnionego odbiorcy,  
3) naruszenie przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów  
pojazd wraz z odpadami może zostać zatrzymany przez Krajową Administrację  
Skarbową, Straż Graniczną, Policję, Inspekcję Transportu Drogowego oraz organy  
Inspekcji Ochrony Środowiska.  
2. Zatrzymany pojazd wraz z odpadami jest kierowany do najbliższego  
dostępnego miejsca wyznaczonego w wojewódzkim planie gospodarki odpadami  
spełniającego warunki magazynowania odpadów. Plan ten w części dotyczącej  
wyznaczenia miejsc spełniających warunki magazynowania odpadów podlega  
zaopiniowaniu przez właściwych starostów, na terenie działania których mają zostać  
wyznaczone te miejsca. Starosta wyraża opinię w terminie nie dłuższym niż miesiąc od  
dnia otrzymania planu. Nieudzielenie opinii w tym terminie uznaje się za opinię  
pozytywną.  
2a. Skierowanie, o którym mowa w ust. 2, polega na:  
1) nadzorowaniu przejazdu tego pojazdu przez funkcjonariuszy lub inspektorów  
podmiotów, o których mowa w ust. 1, albo  
2) usunięciu pojazdu przez jego przewiezienie lub holowanie.  
2b. Dyspozycję przewiezienia lub holowania pojazdu wydaje się podmiotowi,  
któremu starosta właściwy ze względu na miejsce kontroli powierzył zadanie  
usuwania pojazdów w trybie art. 130a ust. 5f ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –  
Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 450, z późn. zm.6)), a jeżeli jest to  
niemożliwe, dyspozycję wydaje się innemu przedsiębiorcy prowadzącemu działalność  
gospodarczą obejmującą usuwanie pojazdów.  
6)  
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 463, 694,  
720, 1641, 1997, 2165, 2269 i 2328.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 29/255  
2c. Jeżeli w związku z ujawnieniem przypadków, o których mowa w ust. 1,  
niezbędne jest przeprowadzenie czynności, o których mowa w art. 217, art. 228 oraz  
art. 308 § 1 i 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego  
(Dz. U. z 2021 r. poz. 534, 1023 i 2447), skierowanie, o którym mowa w ust. 2, jest  
realizowane po wykonaniu tych czynności.  
3. Miejsca, o których mowa w ust. 2, wyznacza się uwzględniając jedno miejsce  
magazynowania odpadów na 1 mln mieszkańców w województwie, nie więcej jednak  
niż trzy miejsca w województwie.  
4. Starosta w terminie 6 miesięcy od uchwalenia wojewódzkiego planu gospodarki  
odpadami utworzy miejsce, o którym mowa w ust. 2.  
5. Pojazd wraz z odpadami umieszcza się w miejscu wyznaczonym zgodnie  
z ust. 2 do czasu usunięcia naruszeń szczegółowych wymagań dla transportu odpadów  
lub ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za zagospodarowanie tych odpadów.  
6. Za usunięcie, strzeżenie i przechowywanie pojazdu w miejscu, o którym  
mowa w ust. 2, pobiera się opłaty.  
7. Do uiszczenia opłat jest obowiązany podmiot wykonujący transport odpadów.  
8. Starosta właściwy ze względu na miejsce, o którym mowa w ust. 2, ustala,  
w drodze postanowienia, wysokość opłat za usunięcie, strzeżenie i przechowywanie  
pojazdu w tym miejscu, uwzględniając wydatki z tym związane zgodnie ze średnią ceną  
rynkową usług w zakresie usuwania, strzeżenia i przechowywania pojazdów na  
obszarze jego działania; w postanowieniu starosta ustala termin i sposób wniesienia  
opłat.  
9. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 8, służy zażalenie.  
10. W przypadku konieczności ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za  
gospodarowanie odpadami zwrot pojazdu z miejsca, o którym mowa w ust. 2,  
następuje po przedstawieniu podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, ostatecznej decyzji,  
o której mowa w art. 24b ust. 3, albo rozstrzygnięcia wydanego na podstawie  
przepisów o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów.  
11. Jeżeli ustały przyczyny uzasadniające przechowywanie pojazdu w miejscu,  
o którym mowa w ust. 2, starosta właściwy ze względu na miejsce, na które został  
skierowany zatrzymany pojazd wraz z odpadami, zawiadamia uprawnionego  
o możliwości odebrania pojazdu. W przypadku nieodebrania pojazdu w terminie  
60 dni od dnia otrzymania zawiadomienia stosuje się odpowiednio przepisy działu II  
rozdziału 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 30/255  
w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479), dotyczące egzekucji należności pieniężnych  
z ruchomości. Zawiadomienie zawiera pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu  
w terminie.  
12. Od dnia następującego po upływie terminu wniesienia opłat, o których mowa  
w ust. 6, nalicza się odsetki ustawowe. Opłaty wraz z odsetkami podlegają egzekucji  
w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r.  
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.  
13. Egzekucji, o której mowa w ust. 12, nie wszczyna się, a wszczętą umarza,  
jeżeli od dnia doręczenia prawomocnego postanowienia, o którym mowa w ust. 8,  
upłynęło 5 lat.  
14. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do wydania dyspozycji  
przewiezienia lub holowania pojazdu stosuje się odpowiednio przepisy wydane na  
podstawie art. 130a ust. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu  
drogowym dotyczące dyspozycji usunięcia pojazdu.  
Art. 24b. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 24 ust. 4a, gdy nie ustalono  
podmiotu odpowiedzialnego za zagospodarowanie zatrzymanych odpadów, podmiot  
wykonujący transport odpadów jest obowiązany do zagospodarowania odpadów na  
własny koszt.  
2. W przypadku ustalenia posiadacza odpadów, odpowiedzialnego za  
zagospodarowanie odpadów jest on obowiązany do zagospodarowania odpadów na  
własny koszt.  
3. Obowiązek zagospodarowania odpadów nakłada, w drodze decyzji, na  
podmiot, o którym mowa w ust. 1 i 2, starosta właściwy ze względu na miejsce, na  
które został skierowany zatrzymany transport odpadów.  
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.  
5. Przepisów ust. 14 nie stosuje się do transportu odpadów umieszczonych  
w miejscach, o których mowa w art. 24a ust. 2, w wyniku realizacji przepisów  
o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów.  
Rozdział 7  
Magazynowanie odpadów  
Art. 25. 1. Magazynowanie odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami  
w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi,  
w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 31/255  
odpadów, w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować te odpady,  
w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie  
ust. 7.  
2. Magazynowanie odpadów odbywa się na terenie, do którego posiadacz  
odpadów ma tytuł prawny.  
3. Magazynowanie odpadów jest prowadzone wyłącznie w ramach wytwarzania,  
zbierania lub przetwarzania odpadów.  
4. Odpady, z wyjątkiem odpadów przeznaczonych do składowania, mogą być  
magazynowane, jeżeli konieczność magazynowania wynika z procesów  
technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych  
zastosowaniem tych procesów, nie dłużej jednak niż przez 3 lata.  
4a. (uchylony)  
4b. (uchylony)  
5. Odpady przeznaczone do składowania mogą być magazynowane wyłącznie  
w celu zebrania odpowiedniej ilości tych odpadów do transportu na składowisko  
odpadów, nie dłużej jednak niż przez rok.  
6. Okresy magazynowania odpadów, o których mowa w ust. 4 i 5, są liczone  
łącznie dla wszystkich kolejnych posiadaczy tych odpadów.  
6a. Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie  
odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie  
odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia  
zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący  
magazynowanie odpadów, z wyjątkiem wstępnego magazynowania odpadów przez ich  
wytwórcę, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. a, lub zarządzający składowiskiem  
odpadów jest obowiązany do prowadzenia wizyjnego systemu kontroli miejsca  
magazynowania lub składowania odpadów, zgodnie z ust. 6b6f, 6h i 6i oraz  
przepisami wydanymi na podstawie ust. 8a.  
6b. Zapis obrazu wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub  
składowania odpadów przechowuje się przez miesiąc od daty dokonania zapisu.  
6c. Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie  
odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie  
odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia  
zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący  
magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów udostępnia  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 32/255  
utrwalony obraz lub jego kopię na żądanie organu uprawnionego do kontroli  
działalności w zakresie gospodarki odpadami, sądu, prokuratury, Policji, Krajowej  
Administracji Skarbowej, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego  
lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego.  
6d. Wizyjny system kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów  
prowadzi się przy użyciu urządzeń technicznych zapewniających przez całą dobę zapis  
obrazu i identyfikację osób przebywających w tym miejscu.  
6e. Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie  
odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie  
odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia  
zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący  
magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany  
do właściwego przechowywania i zabezpieczenia zapisu obrazu wizyjnego systemu  
kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów przed dostępem osób  
nieuprawnionych oraz jego utratą, w szczególności wskutek zniszczenia lub  
kradzieży.  
6f. W przypadku magazynowania lub składowania następujących odpadów  
palnych:  
1) paliwo alternatywne oraz odpady przeznaczone bezpośrednio do produkcji  
takiego paliwa,  
2) papier oraz tektura,  
3) tekstylia,  
4) odpady wielkogabarytowe, z wyłączeniem odpadów metali,  
5) tworzywa sztuczne, w tym folia, oraz opony i inne odpady z gumy,  
6) drewno i odpady drewnopochodne,  
7) odpady pochodzące z przetwarzania odpadów komunalnych, z wyłączeniem  
odpadów pochodzących z termicznego przetwarzania odpadów,  
8) odpady wielomateriałowe złożone z materiałów, o których mowa w pkt 2, 3, 5  
lub 6  
– posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub  
zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie odpadów  
uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia zintegro-  
wanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący  
magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów zapewnia  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 33/255  
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska właściwemu ze względu na  
lokalizację miejsca magazynowania lub składowania odpadów dostępność obrazu  
z wizyjnego systemu kontroli tego miejsca w czasie rzeczywistym przez system  
teleinformatyczny.  
6g. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykorzystuje dostęp do  
rejestrowanego obrazu w czasie rzeczywistym w przypadku:  
1) prowadzonej kontroli, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r.  
o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2021 r. poz. 1070);  
2) powzięcia uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa przeciwko  
środowisku określonego w art. 182, art. 183 lub art. 186 ustawy z dnia 6 czerwca  
1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2021 r. poz. 2345 i 2447) albo wykroczenia okreś-  
lonego w art. 154 § 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U.  
z 2021 r. poz. 2008, 2052, 2269 i 2328), albo wykroczeń, o których mowa  
w art. 10b ust. 1 pkt 115 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony  
Środowiska.  
6h. Posiadacz odpadów obowiązany do uzyskania zezwolenia na zbieranie  
odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, pozwolenia na wytwarzanie  
odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów lub pozwolenia  
zintegrowanego uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów, prowadzący  
magazynowanie odpadów lub zarządzający składowiskiem odpadów zapewnia  
dostępność obrazu w czasie rzeczywistym wojewódzkiemu inspektorowi ochrony  
środowiska, o którym mowa w ust. 6f, przez przekazanie informacji umożliwiających  
logowanie do wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania  
odpadów w sposób zapewniający zachowanie tych informacji w poufności. Informacje  
te mogą podlegać weryfikacji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,  
która polega na próbnym zalogowaniu się przez wojewódzkiego inspektora ochrony  
środowiska do wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania  
odpadów, w terminie ustalonym z podmiotem, którego ta weryfikacja dotyczy.  
6i. W przypadku miejsca magazynowania lub składowania odpadów:  
1) w jednostkach organizacyjnych podległych albo nadzorowanych przez Ministra  
Obrony Narodowej,  
2) stanowiącego element obiektów, instalacji, urządzeń i usług ujętych w jednolitym  
wykazie obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 34/255  
infrastruktury krytycznej, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia  
26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 261)  
– nie stosuje się przepisów ust. 6f6h.  
6j. Przepisów ust. 6a–6i nie stosuje się do odpadów wymienionych w załączniku  
nr 2a do ustawy oraz odpadów uznanych za niepalne zgodnie z art. 3 ust. 3c,  
niebędących odpadami niebezpiecznymi.  
7. Minister właściwy do spraw klimatu może określić, w drodze rozporządzenia,  
szczegółowe wymagania dla magazynowania odpadów, obejmującego wstępne  
magazynowanie odpadów przez wytwórcę odpadów, tymczasowe magazynowanie  
odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów oraz magazynowanie odpadów przez  
prowadzącego przetwarzanie odpadów, kierując się właściwościami odpadów,  
wymaganiami ochrony środowiska, życia i zdrowia ludzi oraz ograniczeniem  
uciążliwości związanych z magazynowaniem odpadów.  
8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do spraw  
klimatu może określić czas magazynowania, kierując się rodzajem magazynowania  
i właściwościami odpadów.  
8a. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,  
wymagania dla prowadzenia wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub  
składowania odpadów, minimalne wymagania dla urządzeń technicznych wizyjnego  
systemu kontroli oraz wymogi przechowywania i udostępniania zapisanego obrazu,  
kierując się koniecznością umożliwienia sprawowania nadzoru nad działalnością  
w zakresie gospodarowania odpadami.  
Rozdział 8  
Usuwanie odpadów  
Art. 26. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia  
odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania.  
2. Z zastrzeżeniem art. 26a, w przypadku nieusunięcia odpadów zgodnie z ust. 1,  
wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji wydawanej z urzędu, nakazuje  
posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich  
składowania lub magazynowania, z wyjątkiem przypadku, gdy obowiązek usunięcia  
odpadów jest skutkiem wydania decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką  
odpadami, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub wygaśnięcia decyzji związanej  
z gospodarką odpadami.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 35/255  
3. Nakaz usunięcia odpadów, o którym mowa w ust. 2, z terenów zamkniętych  
oraz z nieruchomości, którymi gmina włada jako władający powierzchnią ziemi,  
a niebędących w posiadaniu innego podmiotu – wydaje właściwy regionalny dyrektor  
ochrony środowiska.  
3a. Decyzję, o której mowa w ust. 2, wydaje się w stosunku do wszystkich  
posiadaczy odpadów odpowiedzialnych za gospodarowanie odpadami, o których  
mowa w ust. 1. Za wykonanie obowiązków wskazanych w decyzji posiadacze odpadów  
odpowiedzialni są solidarnie.  
3b. Jeżeli po wydaniu ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwy  
organ stwierdzi, że za gospodarowanie odpadami odpowiedzialny jest również inny  
posiadacz odpadów, może wydać decyzję o nałożeniu obowiązku wykonania  
ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 2, przez tego posiadacza odpadów.  
Odpowiedzialność posiadaczy odpadów za wykonanie decyzji jest solidarna.  
3c. Właściwy organ może zmienić, bez odszkodowania, sposób wykonania  
decyzji, o której mowa w ust. 2, w przypadku gdy wykonanie decyzji w sposób w niej  
wskazany okaże się niemożliwe lub może stwarzać zagrożenia dla życia, zdrowia lub  
środowiska lub inny sposób wykonania jest bardziej racjonalny ze względu na  
wymagania ochrony środowiska lub ze względów ekonomicznych przy zachowaniu  
właściwego poziomu ochrony życia, zdrowia ludzi i środowiska.  
4. Jeżeli posiadacz odpadów nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości,  
z której jest obowiązany usunąć odpady, władający powierzchnią ziemi jest  
obowiązany umożliwić posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z tej nierucho-  
mości, a w przypadku wykonania zastępczego decyzji – organowi egzekucyjnemu.  
5. Władającemu powierzchnią ziemi przysługuje od posiadacza odpadów  
wynagrodzenie za udostępnienie nieruchomości.  
6. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się w szczególności:  
1) termin usunięcia odpadów;  
2) rodzaj odpadów;  
3) sposób usunięcia odpadów.  
Art. 26a. 1. W przypadku gdy ze względu na zagrożenie dla życia lub zdrowia  
ludzi lub środowiska konieczne jest niezwłoczne usunięcie odpadów, właściwy organ  
podejmuje działania polegające na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi.  
2. Właściwym organem w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest:  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 36/255  
1) w przypadku terenów zamkniętych oraz nieruchomości, którymi gmina włada  
jako władający powierzchnią ziemi – regionalny dyrektor ochrony środowiska;  
2) w przypadku gdy obowiązek usunięcia odpadów powstał w związku z wydaniem  
decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką odpadami, stwierdzeniem  
nieważności, uchyleniem lub wygaśnięciem decyzji związanej z gospodarką  
odpadami – organ właściwy do wydania tej decyzji;  
3) w pozostałych przypadkach – wójt, burmistrz lub prezydent miasta.  
3. W celu wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, właściwy organ  
określa, w drodze decyzji skierowanej do władającego powierzchnią ziemi:  
1) zakres i termin udostępnienia przez niego powierzchni ziemi, obiektów lub innych  
miejsc, w których znajdują się odpady;  
2) zakres i sposób przeprowadzenia działań mających na celu usunięcie odpadów  
przez ten organ;  
3) termin rozpoczęcia i zakończenia działań, o których mowa w pkt 2.  
4. Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.  
Przepisów art. 61 § 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu  
przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329) nie stosuje się.  
5. Decyzję, o której mowa w ust. 3, wydaje się po zasięgnięciu opinii w sprawie  
spełnienia przesłanek konieczności niezwłocznego usunięcia odpadów:  
1) wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska;  
2) odpowiednio organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej albo organu Wojskowej  
Inspekcji Sanitarnej stosownie do ich właściwości miejscowej w odniesieniu do:  
a) oceny występowania znaczącego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi  
w związku z obecnością tych odpadów,  
b) zanieczyszczenia w ujęciach wody przeznaczonej do spożycia w związku  
z obecnością tych odpadów;  
3) regionalnego dyrektora ochrony środowiska, z wyjątkiem przypadku gdy  
decyzję wydaje ten organ;  
4) komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej.  
6. Właściwy organ żąda od posiadacza odpadów odpowiedzialnego za  
gospodarowanie odpadami zwrotu poniesionych przez siebie kosztów działań  
polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi. Posiadacz odpadów jest  
obowiązany zwrócić te koszty w terminie 14 dni od dnia doręczenia żądania.  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 37/255  
7. Właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu całości lub części kosztów  
działań polegających na usunięciu odpadów i gospodarowaniu nimi, jeżeli:  
1) wobec posiadacza odpadów nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego  
lub egzekucja okazała się bezskuteczna;  
2) koszt postępowania egzekucyjnego jest wyższy niż kwota możliwa do  
odzyskania.  
8. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 6, w stosunku  
do posiadacza odpadów, który ustanowił zabezpieczenie roszczeń, o którym mowa  
w art. 48a ust. 1, właściwy organ wydaje decyzję o przeznaczeniu środków z tego  
zabezpieczenia na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6, określając w decyzji  
wysokość tych kosztów. W przypadku gdy wysokość ustanowionego zabezpieczenia  
roszczeń jest niewystarczająca na pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 6,  
właściwy organ w decyzji nakłada na posiadacza odpadów także obowiązek zwrotu  
różnicy między wysokością tych kosztów a wysokością tego zabezpieczenia, określając  
wysokość tej różnicy oraz sposób i termin jej uiszczenia.  
9. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 6, w stosunku  
do posiadacza odpadów, który nie ustanowił zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa  
w art. 48a ust. 1, właściwy organ, w drodze decyzji, nakłada na posiadacza odpadów  
obowiązek zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 6, oraz określa wysokość tych  
kosztów oraz sposób i termin ich uiszczenia.  
10. Roszczenie o zwrot:  
1) kosztów, o których mowa w ust. 6,  
2) różnicy, o której mowa w ust. 8  
– przedawnia się po upływie 10 lat od dnia, w którym decyzja, o której mowa  
odpowiednio w ust. 8 albo 9, stała się ostateczna.  
11. Do należności z tytułu obowiązku zwrotu kosztów poniesionych przez  
właściwy organ, w ramach realizacji działań polegających na usunięciu odpadów  
i gospodarowaniu nimi, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia  
29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, 1598, 2076,  
2105, 2262 i 2328), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują  
właściwemu organowi.  
12. Przepisów ust. 111 nie stosuje się, w przypadku gdy:  
1) odpady są składowane:  
a) na eksploatowanym lub zamkniętym składowisku odpadów,  
2022-04-07  
©Kancelaria Sejmu  
s. 38/255  
b) w miejscu, w którym przed dniem 1 października 2001 r. były składowane  
odpady;  
2) odpady są przemieszczane na podstawie przepisów o międzynarodowym  
przemieszczaniu odpadów;  
3) zastosowanie ma art. 16 pkt 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu  
szkodom w środowisku i ich naprawie.  
Rozdział 9  
Przekazywanie odpadów i przenoszenie odpowiedzialności za gospodarowanie  
odpadami  
Art. 27. 1. Wytwórca odpadów jest obowiązany do gospodarowania  
wytworzonymi przez siebie odpadami.  
2. Wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów może zlecić wykonanie  
obowiązku gospodarowania odpadami wyłącznie podmiotom, które posiadają:  
1) zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, lub  
2) koncesję na podziemne składowanie odpadów, pozwolenie zintegrowane,  
decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi,  
zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych  
lub wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów  
komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie odrębnych  
przepisów, lub  
3) wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5  
– chyba że działalność taka nie wymaga uzyskania decyzji lub wpisu do rejestru.  
3. Jeżeli wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów przekazuje odpady  
następnemu posiadaczowi odpadów, który posiada decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1  
lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50  
ust. 1 pkt 5 lit. a, odpowiedzialność za gospodarowanie odpadami, z chwilą ich  
przekazania, przechodzi na tego następnego posiadacza odpadów.  
3a. Jeżeli po przekazaniu odpadów przez wytwórcę odpadów następnemu  
posiadaczowi odpadów nie jest możliwe ustalenie wytwórcy odpadów, za  
zagospodarowanie odpadów odpowiada aktualny lub poprzedni posiadacz odpadów.  
3b.